Ook leuk


Een klassieke vraag in loopbaancoaching is: ‘Wat wilde je worden toen je twaalf jaar was?’
In mijn generatie (ik ben geboren in de sixties) kozen veel vriendinnen voor ‘juf’ of ‘zuster’. Dat was ook precies het antwoord dat ik kreeg van een cliënt die door een reorganisatie haar baan als administratief medewerkster kwijt raakte.

Een loopbaan heeft vaak een bepaalde vanzelfsprekendheid. Je kiest een richting op je achttiende en dan rol je als vanzelf van de ene baan in de andere. Vaak verkassen mensen binnen hetzelfde bedrijf een paar keer en is er, als ze veertiger zijn en gedwongen na moeten denken over hun loopbaan, ineens het besef: is dit alles? Soms noodgedwongen door een reorganisatie, maar in de zorg ontmoet ik ook veel cliënten die fysiek hun werk niet meer kunnen doen en dus ook gedwongen de bakens moeten verzetten.

Mijn cliënt begint echt te stralen als ze vertelt over haar diepste wens van vroeger, verpleegkundige worden. Maar ze lacht me hartelijk uit als ik haar vraag de mogelijkheden te onderzoeken. Immers, ze is inmiddels over de veertig, heeft drie kinderen waarvan de jongste een baby is en heeft gewoon een báán nodig. Geen dróómbeeld. Geld moet er verdiend worden, ze heeft een hypotheek en het inkomen van haar man is niet zo dat zij kan stoppen met werken.

Gaandeweg het traject komen haar kwaliteiten en drijfveren in beeld. Zorgzaam, iets willen betekenen voor een ander, verantwoordelijkheid dragen, zelfstandig werken. Allemaal passend bij de functie van een verpleegkundige. Haar werkgever begint druk te zetten; er moet een einde komen aan haar loopbaantraject. Ik draag haar op concreet te onderzoeken of ze verpleegkundige zou kunnen worden en wat de kosten zijn. Want volgens mij zit de weerstand in haar hoofd, ik voel dat ze bereid is haar hart te volgen, om risico te nemen en haar zekerheden, die ineens een beknelling blijken, los te laten.

Om een lang verhaal kort te maken: ze is nu verpleegkundige!
We maakten een plan van aanpak voor haar werkgever met een overzicht van de kosten en haar investering. Met medewerking van haar echtgenoot en moeder werd de kinderopvang thuis anders geregeld. Dit leverde een financiële besparing op die ze kon gebruiken voor de opleidingskosten. Haar werkgever was onder de indruk en wilde alle medewerking verlenen. Ze betaalden de helft van haar opleiding en al haar boeken.

‘Wat wilde jij worden toen je twaalf was?’

Copyright © all rights reserved 2025 Agnes Kroon