Tijdens een vakantie in Thailand sliepen wij een nacht in een drijvend hotel op de river Kwai.
We kwamen ’s avonds laat aan met de bus bij de botensteiger. Vooraf had de reisleidster ons daar al geanimeerd over verteld; dat we pas de volgende ochtend zouden ontdekken waar we terecht waren gekomen.

Bij het licht van lantaarns werd onze bagage in longtailboats geladen. Lange smalle boten met een grote buitenboordmotor. Nauwelijks ingestapt spoten de boten weg, de nacht in. We zagen niets! Geen idee waar de oever was, geen contouren van land, geen licht, alleen het lampje van de boot achter ons. We joegen de donkere nacht in met onbekende bestemming.

Toen ik eenmaal in een reorganisatie terecht kwam heb ik daar nog vaak aan gedacht. Dat gevoel dat je in een niet te stoppen vaart zit maar geen idee hebt waar naartoe, het overal donker om je heen is, je geen bakens ziet om je op te richten. Alleen dat lampje achter je, wat staat voor alles wat je vertrouwd is, maar los moet laten. Hoe kijk je dan vooruit?

Uiteraard maakten wij ons een voorstelling van de plek waar we de volgende ochtend wakker zouden worden. Maar de werkelijkheid overtrof alles. Het was paradijselijk, een droom die werkelijkheid bleek te zijn.

Ik adviseer mijn cliënten regelmatig om te dromen en te visualiseren. Want dat waar jij je aandacht op richt, groeit. Visualeer eens hoe je leven is over een jaar. Hoe zie jij jezelf in de toekomst aan het werk? Laat alles toe waar je hart sneller van gaat kloppen en laat je fantasie de vrije loop!
Visualiseren blijkt een krachtig middel. Mijn cliënten vóelen op dat moment hoe het is om in die gewenste situatie te zijn. Ze voelen het verschil tussen nu en dán.
Vervolgens kijken we waar in die dromen mogelijkheden zitten. En dan blijken dromen echt werkelijkheid te kunnen worden.